اى همه خوبى!
وقتى که مى‏رفتى رمضان و محرم را با انگشتان نشان دادى و رفتى.

شاید که رمضان بوى تو را در خود دارد

به همان سان که محرم رنگ سرخ خون جوانمردى را پررنگتر از همیشه مى‏نمایاند.

 از آن روزى که رفتى، رمضان و محرم را چشم مى‏دارم.
وقتى که مى‏رفتى،

 گفتى که آسمان فرا رسیدنت را خبر خواهد داد و مکه ،

 جایى که تو را به من و مرا به تو مى‏رساند.

 از آن روز ، هر صبح و شام رو به سوى مکه آورده‏ام.

شاید نگاهم به کعبه ،

یادآور روزى باشد که تو خواهى آمد.

مکه نام تو را و خاطره زیبایت را در دلم زنده مى‏کند.

 وه که چقدر کعبه را دوست دارم. کعبه را که پشت تو را محکم مى‏دارد،

روزى که خواهى آمد...

اللهم عجل لولیک الفرج